Berry Knapen
” De Jarige Job”
Berry Knapen; ‚,De jarige jop viert zijn feestje en wordt gekroond als Buuttekampioen van Zuid-Nederland 2010.
Wanroij
Zaterdag 6 maart j.l. heeft het Zuid-Nederlands kampioenschap Buutreednen/Tonpraten plaatsgevonden in ‚t Wapen van Wanroij te Wanroij. Jaarlijks, zo rond de tijd van Halfvasten, vindt dit spectaculaire evenement plaats. Voor de 32e keer organiseerde Stichting Carnavalsactiviteiten Land van Cuijk dit kampioenschap, doch de laatste veertien edities onder de noemer van Zuid-Nederlands Kampioenschap, waarbij 8 tonpraoters afkomstig uit Brabant en Limburg hun beste kunnen lieten horen en zien aan een breed publiek. Vrijdag 12 en zaterdag 13 maart vinden de Gala-avonden plaats, waarbij de vier beste tonpraoters van het kampioenschap terug naar Wanroij komen om het publiek nogmaals een grandioze avond te bieden, welke dan ook tevens omlijst wordt door top-entertainment, show, zang en dans.
Het draaide zaterdag 6 maart echter om het kampioenschap, alwaar de creme de la creme onder de tonpraoters op de bühne verscheen en alle aanwezigen uit alle hoeken van Brabant en Limburg aan zich wisten te binden met al hun kwats- wazel en zever. De lachspieren werden bij eenieder danig op de proef gesteld en gezien de reacties vanuit de zaal slaagden de artiesten daar bijzonder goed in.
Het spits werd afgebeten door het humoristische koldercabaret ,kojje-n-Ojjem‚. Dit muzikale en theatrale gezelschap wist als geen ander de grote menigte te boeien met hun zang en afwisselende hilariteiten. Een waardige openingsact waarbij de lachspieren voor menigeen te kort bleken te zijn. Het lied; The Sound of Helmond ging er bij iedereen in als koek en was als voorspel een goede opwarmer voor de tonpraoters die daarop volgden.
Als eerste buutreedner kwam ‚Kareltje van het huishouden van Jan Steen‚ vertolkt door Ad Vermeulen uit het Brabantse Chaam in de buutton.
Hij gaf een goede uiteenzetting over het gierigste, zuinigste en armste gezin waarin hij was opgegroeid. Zo ook was er crisis in ‚t Wapen van Wanroij, want ze brachten hem daar bitterballen. Hij moest wel eerst vragen of ze die ook warm wilde maken.
Kareltje kwam uit een heel arm gezin en ze hadden helemaal niks. Vroeger hadden ze ook bijna niets aan. hoefde dan nie, want wa ge nie draagt wordt nie vuul. Hierna volgde ‚Baerke d’n Ober‚ (Har Daniels uit Herkenbosch) en heette iedereen welkom in het restaurant ‚’t Laatste Avondmaal‚. Een van zijn specialiteiten was ,n DSB (dun smal breudje), oftewel “n smal breudje met zalm en bosuitjes. Baerke wilde eigenlijk ober worden, waarop zijn moeder zei; ‚Baerke blijf toch eerlijk‚. Een goede samenhangende buut over de ervaringen als ‚’n waardige ober.
Als derde buutreedner trad ‚ De jarige jop‚ (Berry Knapen uit Heeze) in de buutton. ‚Mensen die hij uitgenodigd had die waren er niet en die je niet hebt uitgenodigd die zijn er wel, getuige de volle zaal die voor hem zat. Veel ooms en tantes kreeg hij op bezoek, maar dat accedeerde niet altijd goed. Tante Siena van moederskant kreeg het aan de stok met oom Harrie van vaderskant. Zegt Siena; ‚ÄúAls ik met jou getrouwd was deed ik vergif in je soep‚Äù, waarop Harrie zei; Als ik met jou getrouwd was dan at ik de soep ook nog op ook.
Spitsvondige humor waarmee hij ook nu de zaal weer plat kreeg en de tranen rolden bij menigeen over de wangen.
Als laatste voor de pauze was het de beurt aan ‚Harie geit nao de kermis‚ (Harold Schroijen uit Neeritter). Harie maakte nogal wat mee op de kermis en hij won ook menigmaal een prijs. Het kwam ook regelmatig voor dat hij zijn vrouw kwijt was, evenals z’n beste maat. Geen probleem dan zoeken we toch samen. Hoe ziet jou vrouw er eigenlijk uit: ‚Nou ze heeft blond haar, mooi slank figuur en ze heeft een minirokje aan, en die van jouw dan? Oh, dat maakt niets uit, we zoeken die van jou wel. Het Limburgs accent van Harold zorgde ervoor dat niet altijd alles goed uit de verf kwam en dat was bijzonder jammer. De clou werd niet altijd op tijd begrepen doch Harold liet zien en horen dat hij niet voor niets Limburgs Kampioen 2010 was geworden. Na de pauze werd de draad van het buutten weer opgepakt door ‚Sien van Boast, ‚’n heel gewoon vrouwtje met ‚’n parttime baantje bij de post (Christel van den Dungen uit Tilburg. Voor de eerste keer in de geschiedenis van het Zuid-Nederlands Kampioenschap mengde zich een vrouw tussen al het mansvolk. Als debutante bracht ze een schitterende buut ten tonele en wist daarmee ook de harten te stelen van alle aanwezigen. Bij de post voerde ze haar taken perfekt uit en zo kwam ze s’morgens in alle vroegte bij het bejaardenhuis. Daar zat ‚”n man buiten in z’n rolstoel. Ze zegt; ‚wa ben de gij vroeg op. Vroeg op, zegt ie: ‚Ze hebben me gisterenavond vergeten binnen te zetten. Weten jullie trouwens waarom dove mensen nooit aan seks doen? ‚Doar hebbe ze nog noit van geheurd‚ Ook zij wist de lachspieren op de proef te stellen en menigeen zocht het puntje van de stoel op, zo geweldig vonden ze deze charmante postbode. Als zesde buutreedner kwam ‚an (z)et van niks‚ (Jan Heffels uit Obbicht) voor het voetlicht. Een tonproater pur sang die z’n verhaal kwam vertellen over het wel en wee in de sauna. Van dompelbad, tot
noem het maar schrompelbad. In het Turks stoombad zag je geen hand voor ogen, maar hij wist dat hij goed zat want de slippers stonden immers buiten. Een schitterend verhaal doch ook nu vanwege het moeilijk te volgen Limburgs dialect was het niet voor iedereen goed verstaanbaar en te begrijpen. De zevende tonpraoter die zijn verhaal mocht komen doen was Jan Strik uit Someren, als ‚De huisman. Een spraakwaterval bij uitstek met doordachte woordspelingen en fantastische woordkeuzes. Hij wilde zich aanmelden bij de Weight Watchers, maar de cursus zat vol, Je kunt er pas bij als er iemand af valt, kreeg hij prompt te horen. Hij wist de zaal te beroeren met zijn welbekend verhaal uit het sprookjesboek ‚Weefsnitje‚. Jan Strik, een oude rot in het vak waar we nog lang van kunnen genieten.
Als laatste van acht tonpraters kwam ‚Willemke de BOA (Wim Joosten uit Haelen) in de buutton. Met veel gebaren en superieure mimiek had hij een kostelijk verhaal over zijn ervaringen als bijzonder opsporingsambtenaar. Hij deelde veel bonnetjes uit en zag ook niets over het hoofd. In de straat stond een auto geparkeerd op nr.15, terwijl er op het verkeersbord stond; ‚Niet parkeren tussen 14-16‚. Zijn grappen en grollen werden eveneens goed gewaardeerd en er zat veel expressie in zijn buut.
Tot slot van de avond waren het De Penthouse Boys die een leuke interactie hadden met het publiek, en de jury zich kon gaan beraden over de uitslag van het tonpraten.
Alle buutreedners werden beoordeeld door een deskundige jury, doch deze had ook dit jaar weer de moeilijke taak om de kampioen 2010 aan te wijzen. Het niveau van de tonpraoters was erg hoog. De voorzitter van de jury (Wiel Zeelen) wist de spanning aardig op te voeren en maakte uiteindelijk bekend welke tonpraoters 12 en 13 maart a.s. terug naar Wanroij komen tijdens de Gala-avonden.
Op de vierde plaats eindigde ‚Baerke d‚n ober‚ Har Daniels uit Herkenbosch.
Derde werd ‚Kareltje van het huishouden van Jan Steen‚ Ad Vermeulen uit Chaam. Als tweede eindigde ‚ De Huisman‚ Jan Strik uit Someren. Als winnaar van de Zuid-Nederlandse Buutkampioenschappen werd uitgeroepen; ‚De jarige jop‚ Berry Knapen uit Heeze. Met zijn creatie wist hij ook nog de publieksprijs in de wacht te slepen en dit maakte het feestje voor hem compleet.
Zuid-Nederlands Buutkampioen 2010
De jarige jop, Berry Knapen uit Heeze.
Berry Knapen (46) uit Heeze, eerder dit jaar 2e en tevens publieksprijs bij de Brabantse Kampioenschappen in Valkenswaard, was zo trots als een pauw.
Het buutten zit in me, en ik wil niets liever dan mensen laten lachen en genieten.
Vanaf 1994 staat hij jaarlijks her en der in de ton. Een veel gevraagde artiest die het publiek weet te waarderen en herkenbaar wil zijn in zijn typetjes. Met succes heeft hij al een tiental buuts geschreven en als het aan hem ligt zullen er nog vele volgen.
Zijn blauwe oogjes stralen en zijn passie is van hem af te lezen. Geweldig hier, zegt Berry. Een perfekte organisatie met alles erop en eraan. Deze zaal van t Wapen van Wanroij is uniek en er heerst hier altijd een optimale stemming. De concurrentie was vanavond groot en daar houd ik wel van. Iedereen doet zijn uiterste best op dit podium en wie wil hier nou geen Zuid-Nederlands Kampioen worden ! Voor mij is het de derde keer en ik geniet er met volle teugen van. Het blijft een eer om deze prijs te kunnen en mogen winnen.
Vrijdag 12 en Zaterdag 13 maart kom ik weer graag terug naar Wanroij voor de Gala-avonden en kunnen alle aanwezigen genieten van een gezellige kletsavond. Ik ga ervoor en ook dan wil ik vlammen, zegt de kersverse kampioen.